Tasavvuf Ehli İslami Sorulara Kaynak
Son Yazılar
Gözün bir başka afeti ise ağlayamamaktır. Yani, gözlerin kuru olmasıdır. Gözlerin kuru olması insan için bir afettir ve Allah-u Zülcelal’in rızasına giden cennet yolunun üzerinde duran bir engeldir.
Gözlerin kuru olmasının sebebi, çok gülmektir. Çok gülmek kalbi katılaştırır. Bir taştan nasıl su çıkmazsa, katı bir kalpdende ağlaması beklenemez. Allah-u Zülcelal Kur’an-ı Kerim’de gülmenin ne kadar çirkin olduğunu beyan ederek şöyle buyurmuştur:
“Kahkaha atıp gülüyorsunuz: cana ağlamıyorsunuz. Siz gafilsiniz, oyuna gelmişsiniz.” (Necm;60 , 61 ) Diğer bir ayet-i kerimede ise: “Yaptıklarının cezası olarak, az gülsünler, çok ağlasınlar” buyurmuştur. (Tevbe; 32)
Hz. Aişe radıyallahu anhu şöyle demiştir; “Ben, Peygamber Efendimiz sallallaha aleyhi vesellemi hiçbir zaman küçük dili görünecek biçimde güldüğünü görmedim. O ancak tebessüm ederdi.” (Buhari)
Ebu Bekir Kettani rahmetullahi aleyhi şöyle demiştir.“Rüyamda, dehşete kapılmış zenci bir kadın gördüm.Ona; “Sen kimsin?” Diye sordum; “Ben gülmeyim” dedi. “Nerede bulunursun?” sordum. “Neşeli ve gururlu kalplerde bulunurum” diye cevap verdi.
Daima gülmek, ahiretten gafil kalmaktan dolayıdır. Yoksa, önünde bulunan olayın büyüklüğünü ve dehşetini bilen kimseler, gülmezler. İnsan, kıyamet gününden habersiz olduğu için daima gülmektedir. Şayet kıyamet gününün dehşetini bilse, kendisini dağlara atar ve daima Allah-u Zülcelal’e yalvarır, ağlardı.
Hasanı Basri rahmetullahi aleyhi bir gün, kahkaha ile gülen bir gence rastladı. Gence; “Oğlum, sıratı geçtin mi?” diye sordu. Genç; “Hayır” dedi. “Cennette mi yoksa Cehennemde mi olacağını biliyor musun?” diye sordu. Genç; “Hayır” dedi. Hasanı Basri o zaman dedi ki; “Öyle ise niçin gülüyorsun?” Hasanı Basrinin bu sözünden sonra gencin bir daha güldüğü görülmedi.
Şimdi, herkes buna bakarak gülmesi mi, yoksa ağlamasımı gerektiğini yiyice düşünsün. Çünkü yarın pişmanlık günüdür. Kıyamet günü geldiğinde, bazı kimseler amel defterlerini ellerine aldıkları zaman; “Bu nasıl kitap ki? Ne küçük bırakmış, ne de büyük. Hepsini almış!” (Kehf; 49) diyecekler ve dünyada gülüp eğlenerek geçirdikleri zamanları için pişman olacaklardır. Ama pişman olmanın o gün hiçbir faydası yoktur.
Onun için pişman olup, ağlayacağımız zamanlarımızı, gülerek geçirmek sanki hiçbirşey yokmuş gibi davranmak çok yanlıştır. Bu dünya gülme yeri değildir. Bu dünyada daima gülenlerin kıyamet gününde ne gözyaşları dinecek, nede huzurları olacaktır. Dünyada sürekli olarak gülen kimse, salih ameller yapmaktan geri kalır. Çünkü sürekli gülen kişi, gülüp eğlenmekten, Allah-u Zülcelal’e ibadet yapmaya fırsat bulamaz. Kıyamet gününde de, sevabları günahlarından az geldiği için cehenneme sevk edilirler.
Cehennemin kapışma gelip, oranın bekçisi olan Malik’in heybetini görünce, korkudan o kadar ağlarlar ki; gözlerinde yaş kalmaz. Kan gelmeye başlar. Bunun üzerine Malik der ki; “Eğer dünyada, bir defa böyle ağlasaydınız, bu gün sizde gülenlerden olurdunuz.
Kahkaha ile gülmenin ve daima eğlenmenin başlıca afetleri
1- Kahkaha ile güleni, ilim sahipleri ve akıllı kimseler ayıplar.
2- Sefihler ve cahiller başına toplanırlar.
3- Kahkaha ile gülen cahil ise, cehaleti artar. İlim sahibi ise ilmi eksilir. Çünkü denilmiştir ki; “İlim sahibi kahkaha ile gülerse, ilminin bir kısmını atmış olur..”
4- Geçmişte işlenen günahlar unutulur.
5- Günah işleme cüretini arttırır. Çünkü gülmekle kalp kararır. Kararan kalpde günaha meyleder.
6- Ölümü ve ahireti unutturur.
7- Başkalarının gülmesine de vesile olur ve onların günahlarına da ortak olunur.
8- Kahkaha ile gülmek, ahirette çok ağlamaya sebep olur.
Bunlara bakarak, Mümin olan kimsenin kendisini bu gülme afetinden kurtarıp, ağlamasını kıyamet gününe bırakmaması lazımdır.
Allah-u Zülcelal’in rızasına giden cennet yolunun üzerinde yürümek ve sonunda cenneti âlâya kavuşmak isteyen kimseler, daima gülüp eğlenmekten uzak durmalıdırlar.
KAYNAK: Cennet Yolunun Rehberi /Seyda Muhammed Konyevi
